Okuduğum kitapta çok etkileyici gerçek bir hikayeyle karşılaştım.  

Üzerine biraz düşündüm ve sizinle de paylaşmak istedim. Sonra devamında  bir yazı geldi. Okuyanlara şifa olsun.

Hikaye şöyle;

Asya’da maymun yakalamak için kullanılan bir çeşit tuzak vardır.

Bir Hindistan cevizi oyulur ve iple bir ağaca veya yerdeki bir kazığa bağlanır.

Hindistan cevizinin altına ince bir yarık açılır ve oradan içine tatlı bir yiyecek konur.

Bu yarık sadece maymunun elini açıkken sokacağı büyüklüktedir.

Yumruk yaptığında elini dışarı çıkaramaz.

Maymun tatlının kokusunu alır, yiyeceği yakalamak için elini içeri sokar, ama yiyecek elindeyken elini dışarı çıkarması olanaksızdır.

Sıkıca yumruk yapılmış el, bu yarıktan dışarı çıkmaz.

Avcılar geldiğinde maymun çılgına döner, ama kaçamaz.

Aslında bu maymunu tutsak eden hiçbir şey yoktur!

Onu sadece, kendi bağımlılığının gücü tutsak etmiştir.

Yapması gereken tek şey, elini açıp yiyeceği bırakmaktır.

Ama zihninde açgözlülüğü o kadar güçlüdür ki, bu tuzaktan kurtulan maymun çok nadir görülür.

O maymun gibi; biz de avucumuzda tuttuğumuz sürece bir şeylere sahip olduğumuzu sanmıyor muyuz?

Şikayet ettiğimiz bizi mutsuz eden durumlara, ortamlara, insanlara, ilişkilere, işlere katlanmamızı sağlayan elimizden bırakmak istemediğimiz neler var?

Hangi kazançlar, hangi korkular, hangi bağımlılıklar, hangi inançlarımız bizi mutsuz, huzur olmaya tutsak ediyor?

Şuan yaşadığımız tutsaklık her neyse bize sağladığı ikincil kazançlar var. Bu bazen maddi bazen manevi olabilir.

Tıpkı o maymun gibi elimizdekileri bıraksak, özgür kalsak bu yeni durumla ne yapacağımızı bilemiyoruz. Ya da elimizdekini bırakınca aç kalacağımızı, çok büyük yoksunluklar yaşayacağımızı, hayatımızın alt üst olacağını düşünüyoruz.

Tuzaklar her zaman bu kadar açık, seçik net görünemiyor. Elimizi sıkıca tuttuğumuzu bile fark etmek, kabul etmek kolay olmuyor.

Başkaları bizi tuzağa düşürüyor, diğerleri bizi tutsak ediyor diye düşünüyoruz ya da böyle inanmak istiyoruz. Elimizi bırakma sorumluluğunu almak kolay değil.

Kolay değil biliyorum ama denemeye değmez mi?

Hayat denen yolculukta, bize ayrılan sürenin, sahnenin başrolü bizsek, kendi senaryomuzu iyileştirme, güzelleştirme yollarını aramaya değmez mi?

Bence değer! Yaradan da tam olarak bizden bunu istiyor. Doğuştan sahip olduğumuz esmamızı aramak, bulmak ve o doğrultuda yaşamak. Ancak böyle içsel huzura, teslimiyete ulaşabiliriz.

Ki ancak o zaman içsel dengemize yakalayabiliriz.

Şimdi bu yazıyı okuyan güzel insan düşün;  kişisel hikayende seni rahatsız eden konudaki tuzak ne olabilir? Israrla elinden bırakmak istemediğin seni tutsak eden nedir?

Ve sor kendine; ben bu tutsaklığı bırakmak istiyor muyum?

Cevabın evetse şunu sor bırak; Allah’ım ben bu tutsaklıktan kurtulmak, özgürleşmek için ne yapabilirim? Nasıl kurtulabilirim?

(Niyet etmek çok önemli başlangıç adımımız. Sorunca niyetimizi beyan ediyoruz.  )

Cevaplar  en doğru zamanda gelecektir Allahın izniyle…

Mesajları, işaretleri görmeye, okumaya, almaya kalbinizi açın, hazır olun.

Sevgimle

Esra Gündüz

Haziran 2022

Yorumlar